माखो

उद्धव देवकोटा

महमा नै डुबाएपनि

माहुरी बन्दो रहेनछ माखो

आखिर बुर्कुसिंदै, उफ्रिदै,उचालिंदै

अहमताको स्प्रीङ्गमा आरोहण गरेरै 

छाड्दो रहेछ रछानको पहाड !

उसलाई बेकार लाग्छ फूलको पराग

त्यसैले उसले फूल हेर्दैन र चिन्दैन

र मन पराउदैन सामुखका स्प्रेहरु

एकतमास एकोहोरिएर खोजी रहन्छ

पलाँसभरि गुलाफको सुगन्ध !

कहिलेकाहीँ लठ्ठीएर सुगन्धको महकमा

बतासिंदा बतासिंदै चोबलिन्छ चियाका कपमा

र जलेवीको चास्नीमा सास नजाउन्जेल र नअघाउन्जेल

अनवरत खाईरहन्छ र रमाइरहन्छ दधिचीका हाडहरुमा !!

--------

हाम्रो पात्रोको 'ब्लग/साहित्यमा' यदि यहाँहरू पनि आफ्ना लेख रचना सार्वजनिक गर्न चाहनुहुन्छ भने हामीलाई तपाइँको पुरा नाम, ठेगाना, फोटो र तपाइको व्यक्तिगत फेसबुक पेज, ब्ल्ग पेज अथवा अन्य कुनै लिंक समेत saahitya@hamropatro.com मा इमेल पठाउनुहोस्।

from हाम्रो पात्रो "https://ift.tt/W52gTe3"
via IFTTT